OK
وب سایت آی پی اچ کو
capsul

پتاسیم کلراید %0.15-%0.3 در دکستروز %5

محلول تزریقی پتاسیم کلراید در دکستروز %5 یک محلول بدون پیروژن و استریل است که به عنوان جایگزین الکترولیت ها و منبع کالری در ظرف تک دوز برای تریق وریدی ارائه میشود.
این محصول بدون مواد محافظ ضد میکروبی تهیه شده است.

•    محلول تزریقی پتاسیم کلراید در دکستروز %5 به عنوان منبع آب، الکترولیت ها و کالری استفاده می شود.
•    هایپوکالمی: درمان کمبود پتاسیم در زمانی که درمان خوراکی کمبود پتاسیم پاسخگو نباشد.
میزان وسرعت تجویز بستگی به وضعیت خاص هر بیمار دارد. الکتروکاردیوگراف (ECG) و سطح پتاسیم سرم باید به صورت مداوم جهت تصحیح دوز پایش شود.

•    بزرگسالان:
در سطح پتاسیم سرمی بالاتر از 2.5 میلی اکی والان در لیتر  سرعت تجویز نباید از 10 میلی اکی والان در ساعت تجاوز کند بطوریکه غلظت پتاسیم خون نباید بیشتر از 40 میلی اکی والان در لیتر شود و حداکثر میزان دریافت روزانه نباید بیشتر از 200 میلی اکی والان در لیتر باشد.
در سطح پتاسیم خون کمتر از 2 میلی اکی والان در لیتر و تغییر در الکتروکاردیوگراف یا پارالیز ماهیچه ای: انفوزیون با احتیاط با سرعت نهایی 40 میلی اکی والان در ساعت انجام می شود. میزان تجویز روزانه نباید از 400 میلی اکی والان تجاوز کند.
اطفال: بر اساس شرایط بیمار میزان تجویز مشخص می شود.
هایپوکالمی: 0.5 تا 1 میلی اکی والان بر کیلوگرم بر ساعت برای 1 تا 2 ساعت تجویز می شود.
اختلال عملکرد کلیه: این دارو در افراد مبتلا به انسداد کلیوی منع مصرف دارد. تجویز پتاسیم در این بیماران می تواند منجر به مسمومیت با پتاسیم و هایپرکالمی تهدید کننده حیات گردد.
عملکرد دارویی: پتاسیم به عنوان یک کاتیون اساسی در نگهداری تونیسیته مایع درون سلولی، انتقال ایمپالس های عصبی، عملکرد ماهیچه قلب، ماهیچه های صاف و اسکلتی و به عنوان عامل نگهدارنده عملکرد طبیعی کلیه عمل می کند. همچنین پتاسیم در چرخه سوخت و ساز کربوهیدرات ها و پروتئین ها دخیل بوده و به عنوان یک عامل حیاتی در تنظیم عملکرد سیستم عصبی و عملکرد عضلات به خصوص در عضله قلب عمل می نماید.

•    سمیت با پتاسیم: به صورت سریع انفوزیون نشود. میزان بالای پتاسیم پلاسما می تواند منجر به مرگ ناشی از تضعیف عملکرد عضله قلب، آریتمی یا سکته قلبی شود. پایش رژیم درمانی جایگزینی پتاسیم به وسیله الکتروکاردیوگراف باید به صورت مداوم انجام گردد. علاوه بر موارد فوق درد در ناحیه تزریق  و فلبیت نیز ممکن است در انفوزیون غلظت های بالاتر از 40 میلی اکی والان در لیتر رخ دهد.
•    عملکرد نامناسب کلیه یا غدد فوق کلیه: عملکرد نامناسب کلیه یا غدد فوق کلیه می تواند منجر به مسمومیت با پتاسیم شود. املاح پتاسیم می توانند منجر به هایپرکالمی و توقف عملکرد قلب شوند که در تمام این مواد مصرف فراورده های حاوی پتاسیم باید با احتیاط کامل صورت گیرد.
•    آلکالوزمتابولیک: کاهش میزان پتاسیم به طور معمول همراه با کاهش الزامی در میزان کلراید حاصل از آلکالوز متابولیک هیپوکلریک می باشد. درمان باید به صورت درمان اساسی کاهش میزان پتاسیم و به صورت تزریق وریدی پتاسیم کلراید صورت پذیرد.
•    اسیدوزمتابولیک: باید درمان هایپوکالمی به وسیله آلکالیزه کردن خون با املاح پتاسیم صورت پذیرد.
•    اثرات بر ماهیچه های اسکلتی/قلب: هنگامی که غلظت سرمی سدیم یا کلسیم کاهش پیدا می کند افزایش نسبی پتاسیم پلاسما می تواند باعث ایجاد اثرات سمی بر عملکرد قلب و ماهیچه های اسکلتی شود. ضعف و فلج تاخیری ماهیچه های ارادی و به تبع آن اختلال تنفس و بلع علائم عمومی اولیه مسمومیت با پتاسیم هستند که به عنوان پیش علائم بروز مسمومیت کشنده و خطرناک برای عضلات قلبی هستند.
•    ازدیاد میزان مایع/حل شونده: تزریق وریدی پتاسیم کلراید منجر به ازدیاد میزان حل شونده یا مایع می شود که این امر می تواند باعث رقیق شدن غلظت الکترولیت های سرم، هیدراتاسیون شدید، حالت احتقان و یا ادم ریوی شود.
•    اختلال عملکرد کلیه:عملکرد طبیعی کلیه اجازه پتاسیم درمانی بی خطر را می دهد. اگر چه افزایش موقت سطح پتاسیم سرم به علت نارسایی کلیوی ناشی از دهیدراتاسیون یا شوک ممکن است کمبود پتاسیم داخل سلولی را پنهان کند، لکن جایگزینی پتاسیم تنها با غلبه بر دهیدراتاسیون و شوک امکان پذیر خواهد بود. اگر در طی تزریق پتاسیم کلراید علائم نارسایی کلیوی ایجاد شد تزریق فرآورده های پتاسیم کلراید می بایست قطع گردد.
•    خطر ویژه: در بیماران مبتلا به بیماریهای قلبی به ویژه بیماران دریافت کننده دیژیتال، بیماران کلیوی، اسیدوزمتابولیک، بیماری آدیسون، دهیدراتاسیون، اسهال طولانی مدت یا شدید، فلج دوره ای فامیلیال، هیپوآدرنالیسم،هیپوکالمی، هیپوناترمی و کبد چرب با احتیاط مصرف شود.
•    قبل از اضافه کردن یک ماده یا دارو به محلول پتاسیم کلراید در دکستروز %5 اطمینان حاصل نمائید که دارو یا ماده مورد نظر در محلول پتاسیم کلراید در دکستروز %5 پایدار و محلول بوده و pH محلول نهایی در محدوده مناسب قرار دارد.
•    برای اضافه کردن مواد یا داروها به محلول پتاسیم کلراید در دکستروز %5 از تکنیک های آسپتیک استفاده نمائید.
•    پس از اضافه کردن دارو به محلول پتاسیم کلراید در دکستروز %5 در صورت ایجاد کریستال، تغییر رنگ یا رسوب یا مشاهده مواد نامحلول از مصرف فرآورده خودداری کنید.
•    محلول های حاوی مواد افزودنی و داروها را به صورت تازه مصرف کرده و از مصرف فرآورده های نگهداری شده حاوی دارو خودداری نمائید.

موارد منع مصرف:
این فرآورده در شرایط زیر منع مصرف دارد:
بیماران مواجه با افزایش سطح سرمی پتاسیم، هیپوکالمی، انسداد کلیوی و شرایطی که در آن احتمال احتباس پتاسیم وجود دارد، الیگوری، آزوتمیا،آنوریا، سندرم کراش، واکنش های همولیتیک شدید، نارسایی آدرنوکورتیکال ( بیماری آدیسون درمان نشده)، آدینامیکا اپی زودیکال ارثی، دهیدراتاسیون شدید، گرفتگی عضلانی شدید، هیپوکالمی به هر علت و الیگوری پس از اعمال جراحی (به استثنای درناژ دستگاه گوارشی).
مصرف در بارداری: رده C:اطلاعات کافی در مورد ایجاد عوارض در جنین یا عملکرد دستگاه تولید مثل وجود ندارد.
در هنگام بارداری تنها در صورت لزوم تجویز گردد.
مصرف در شیردهی: تجویز در دوران شیردهی با احتیاط کامل صورت پذیرد.
مانیتورینگ: تحت نظارت کامل به صورت پایش منظم و مستمر الکتروکاردیوگراف(ECG) و اندازه گیری میزان پتاسیم پلاسما مصرف گردد.
لازم به ذکر است که میزان پتاسیم پلاسما لزوما نشان دهنده میزان پتاسیم در بافت نیست.


عوارض جانبی:
•    هایپرکالمیا: واکنش های جانبی شامل مسمومیت با پتاسیم می شود که نشانه های آن عبارتند از پاراستزی اندام ها، فلج ناگهانی عضلات ارادی یا فلج تنفسی، ارفلکسیا، ضعف، عدم هوشیاری، گیجی و سردرگمی ذهنی، ضعف و سنگینی پاها، افت فشار خون، آریتمی قلبی، بلاک قلبی، ناهنجاری در ECG مثل ناپدید شدن موج P و یا گسترش یا حذف کمپلکس QRS همراه با گسترش منحنی دوگانه و سکته قلبی.
•    دستگاه گوارش: تهوع، استفراغ، درد شکم، اسهال
•    واکنش های ناشی از روش تجویز یا عوارض محلول در محل تزریق: واکنش تب زایی، عفونت در محل تزریق، ترومبوز وریدی، فلبیت منتشر شده از محل تزریق، extravasation ، هایپرولمیا، هیپو کالمی و اسپاسم وریدی.

•    مصرف همزمان با مهار کننده های آنزیم مبدل آنژیوتاسین (ACEIs) می تواند منجر به افزایش سطح پتاسیم سرم در اغلب بیماران شود.
•    مصرف همزمان با مهار کننده های آلدوسترون (مانند اپلرنون) می تواند باعث افزایش ریسک هایپرکالمی و آریتمی خطرناک و در بعضی موارد کشنده شود. در صورت مصرف همزمان با مهارکننده های آلدوسترون ،پایش سطح پتاسیم سرم ضروری است.
•    مصرف همزمان با دیورتیک های حبس کننده پتاسیم یا فرآورده های حاوی املاح پتاسیم می تواند منجر به احتباس پتاسیم یا هایپرکالمی شدید شود.
•    در بیماران دریافت کننده دیگوکسین هیپوکالمی می تواند باعث افزایش غلظت سرمی دیگوکسین و ایجاد سمیت با آن شود. قطع فرآورده های حاوی پتاسیم در این بیماران با احتیاط صورت پذیرد.

از اضافه کردن مواد افزودنی ناشناخته یا ناسازگار به محلول پتاسیم کلراید در دکستروز %5 خودداری نمائید.
•    محلوهای حاوی پتاسیم کلراید  با داروهای زیر ناسازگار است:
محلول های حاوی امولسیون %10 چربی، آمیکاسین سولفات، آموکسی سیلین سدیم، آمفوتریسین B، دوبوتامین هیدروکلراید، اتوپوزاید، سیس پلاتین، مانیتول و پنی سیلین G سدیم.
•    ناسازگاری در سرنگ: محلول های حاوی پتاسیم کلراید، با دیمن هیدرینات در سرنگ ناسازگار هستند.
•    ناسازگاری ست های تزریقی Y شکل: ( مانند برانول و ...) (بانسبت 1:1) :محلول های حاوی پتاسیم کلراید با آلدسلوکین، آمفوتریسین B، متیل پردنیزولون سدیم سوکسینات، ارگوتامین تارتارات، دیازپام، آزیترومایسین، فنی توئین سدیم و پرومتازین هیدروکلراید در محل های تزریق مشترک (Y شکل) ناسازگار هستند.

•    در دمای پائین تر از 30 درجه سانتی گراد نگهداری شود.
•    از انجماد محافظت شود.

20/12 عددد بطری پلی پروپیلن 500/1000 میلی لیتری حاوی محلول تزریقی پتاسیم کلراید %0.15 ,  %0.3  در دکستروز %5همراه با بروشور درجعبه کارتنی
محصولات
LVP